به نظر ما اين تفسير صحيح نيست؛ زيرا آنچه مورد بحث است اعمّ از مسائل و مشكلات فردى و اجتماعى است. ناگفته نماند پرداختن به بحث جدايى دين از سياست و بىپايه بودن بينش سكولاريستى به صورت گسترده، مجال ديگرى مىطلبد، امّا با بيان و توضيح سخن حضرت، در ادامه اين بحث هم بىبنيان بودنِ نظريه جدايى دين از سياست و بطلان گرايش سكولاريستى روشن خواهد شد.
نظمبخشى به امور اجتماعى طبق رهنمودهاى قرآن
حضرت على (عليه السلام) مىفرمايند: اَلا اِنَّ فيهِ عِلْمَ ما يَأْتى وَ الْحَديثَ عَنِ الْماضى وَ دَواءَ دائِكُمْ وَ نَظْمَ ما بَيْنِكُم(9). حضرت، بعد از بيان اين مطلب كه علم گذشته و آينده در قرآن است و قرآن داروى همه دردهاست، اين نكته را متذكر مىشوند كه: وَ نَظْمَ ما بَيْنِكُم؛ نظم و راه سامان بخشيدن به روابط بين شما مسلمانان در قرآن است. اين كتاب آسمانى چگونگىِ روابط اجتماعىِ شما را نيز تعيين مىكند. براى توضيح اين جمله كوتاه و در عين حال تضمين كننده حيات اجتماعى مسلمانان، از ذكر مقدمهاى كوتاه، ناگزير هستيم.
بزرگترين هدف هر نظام سياسى و اجتماعى، تأمين نظم و امنيت اجتماعى است. هيچ مكتب سياسيى را در جهان نمىتوان يافت كه چنين هدفى را انكار كند؛ بلكه تأمين امنيت و برقرارى نظم سر لوحه وظايف هر حكومتى است. و نيز گفته مىشود برقرارى نظم سياسى و اجتماعى از اهداف علم سياست است، چنان كه همه نظامهاى سياسى حاكم بر جوامع بشرى، حداقل در شعار و تبليغات خود آن را به عنوان بزرگترين اهداف نظام حكومتى خود بيان مىكنند.
نقش هدف در زندگى اجتماعى
در اين جا به نقش هدف در زندگى اجتماعى نيز بايد توجه داشت؛ زيرا بدون در نظر
قرآن در آیینه نهج البلاغه
فصل اول / جایگاه قرآن در جامعۀ دینی