مقدمه
با اين‌كه ما معتقديم قرآن كريم بزرگ‌‌ترين هديه الهى براى انسان‌‌ها و گران‌‌بهاترين ميراث پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در ميان مسلمين است، امّت اسلامى آن طور كه شايسته است براى استفاده از اين ميراث عظيم از خود همّت نشان نداده و نمى‌‌دهد. جامعه اسلامى پس از وفات پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) على‌‌رغم تأكيدات فراوان حضرتش مبنى بر وجوب رجوع و عمل به قرآن، به عنوان ثقل اكبر، و فرا گرفتن علوم قرآن از اهل‌‌بيت(عليهم السلام) به عنوان ثقل اصغر، از تمسك به اين حبل متين الهى محروم مانده است. در نتيجه جامعه اسلامى از جايگاه اصلى خويش كه قرآن آنها را بدان مژده داده و مى‌‌فرمايد: «اَنْتُمُ الاْعْلَوْنَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ»(1) بازمانده‌‌اند و امروزه به اين واقعيت تلخ مى‌‌بايد اقرار نمود كه جامعه اسلامى به دليل فاصله گرفتن از واقعيت قرآن و علوم اهل‌‌بيت، متحمّل خسارت‌‌هاى جبران ناپذيرى شده است.
اما على‌‌رغم دورى مسلمين از حقيقت قرآن و غريب بودن اين گوهر آسمانى و عطيه رحمانى، پرداختن به ظاهر آن در ميان مسلمين گهگاه از رواج و رونق خوبى برخوردار بوده است.
عموم مسلمانان قرآن را كتابى مقدس و آسمانى كه در شب قدر بر قلب مبارك پيامبر نازل شده است، مى‌‌شناسند و بدان احترام مى‌‌گذارند. امروزه چاپ قرآن كريم با كاغذهاى عالى و جلدهاى زرّين، و تلاوت و حفظ آن و تسلط بر علومى كه به ظواهر قرآن مى‌‌پردازد؛ از قبيل تجويد و مانند آن جايگاه ويژه‌‌اى در فرهنگ مسلمين پيدا كرده است و هر از چند گاهى شاهد برگزارى مسابقات حفظ و قرائت قرآن كريم در سطح بين‌‌الملل كشورهاى اسلامى هستيم و اين خود جاى بسى خوشوقتى است.
البته ناگفته نماند كه رونق گرفتن قرآن كريم در ساير كشورهاى اسلامى نيز تا حدود زيادى مرهون حضرت امام خمينى(رحمه الله) و پيروزى انقلاب اسلامى ايران بوده است؛ زيرا