معارف بوک

غزالی یکی از علمای بزرگ و معروف جهان اسلام به شمار می آید که اهل سنت وی را حجت الاسلام می نامند. او مرد بزرگی بوده که احیاء علوم الدین او کتابی پر محتوا و مفید است. اما با کمال تعجب می بینیم که در داستان کربلا مرتکب اشتباهی باورنکردنی شده است. وی در کتاب مزبور، با اینکه به سیدالشهدا علیه السلام احترام می گذارد، می گوید: «ما حق نداریم یزید را به طور مطلق لعن کنیم؛ چرا که احتمال می دهیم توبه کرده باشد!»(49) به راستی عجیب است که عالمی بزرگ همچون غزالی، داستانی چنین با عظمت را با چنین احتمالی کوچک می شمارد. آیا شایسته است که از کنار جنایت مسلمانان در حق فرزند پیغمبر خویش، چنین ساده بگذریم؟! جنایتی که هیچ قومی در حق دشمن خویش روا نداشته است! آیا چنین احتمالی درباره هر انسان جنایت کار و ظالمی داده نمی شود؟!
واقعیت این است که داستان کربلا در تاریخ بشر نظیر نداشته و نخواهد داشت. رخدادهای کربلا را مسلمانانی رقم زدند که نماز می خواندند؛ روزه می گرفتند؛ و اغلب پای منبر علی علیه السلام حقایق را شنیده بودند. با وجود این به جنایتی دست زدند که به دست هیچ جنایتکاری در طول تاریخ رخ نداده است. برخی از این افراد در دوران حکومت امیر مومنان علیه السلام از سرداران لشکر حضرت بودند؛ اما همین سرداران به کربلا رفتند و فرزندان و نوه های امام علی علیه السلام را به فجیع ترین وضع به خاک و خون کشیدند. برای نمونه، شمر بن ذی الجوشن، لعنه الله علیه، در جنگ صفین یکی از مجروحان پای رکاب امیر مومنان علی علیه السلام بود و در برابر معاویه می جنگید.(50) همچنین مره بن منقذ، لعنه الله علیه، قاتل علی اکبر علیه السلام، از دیگر سرداران لشکر امیر مومنان علیه السلام در جنگ