معارف بوک

1.مقدمه
اگر صحنه ای را که این سخنان گهربار فاطمه علیها السلام در آن ایراد گشته مجسم کنیم، پی میبریم که پیامبری 23 سال میان مردمی زیسته و سختی های فراوانی را تحمل کرده است. هنگام اقامت در زادگاه و وطن اصلی خویش، مکه، با بی مهری های فراوانی روبه رو شد؛ تا آنجا که اغلب روزها بر سر و روی مبارکش خاکستر می ریختند یا کودکان را به سنگ باران ایشان وادار می کردند و با توهین هایی دیگر به پیشواز پیامبر می رفتند یاران اندکی که به حضرت ایمان آورده بودند، زیر سخت ترین شکنجه ها قرار می گرفتند تا از ایشان دوری جویند. از ناگوارترین مقاطع این دوران سال هایی بود که با یاران خویش در دوره ای محصور و در تحریم اقتصادی به سر بردند و به زحمت نان و آبی به آنها می رسید.(5)
رسول رحمت صلی الله علیه و آله با آماده شدن زمینه از آن محیط پردرد و رنج به مدینه مهاجرت کرد. در آنجا بر شمار مسلمانان و یاران او افزوده شد؛ تا جایی که جامعه و دولتی برای دست یافتن به اهداف بلند خویش تشکیل دادند. اما سختی ها پایانی نداشت. هنوز از تشکیل این حکومت نوپا زمان چندانی نگذاشته بود که گرفتاران جاه و مقام از هر سوی برای خاموش کردن نور حق کوشیدند و جنگ ها و نزاع های فراوان آغاز کردند؛ به گونه ای که سال هایی طولانی از عمر شریف ایشان به جنگ با مخالفانی چون مشرکان مکه، یهود، نصارا و... گذشت. سرانجام این 23 سال در نهایت سختی بر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله گذشت چنان که حضرت فرمودند: ما اوذی نبی مثل ما اوذیت؛(6)
«هیچ پیامبری آن گونه آزار ندید که من اذیت و آزار شدم».