مشرکان دهان می گشود، پدرم برادرش علی علیه السلام را در کام آنها می افکند و آنها را به وسیله ی او سرکوب می نمود، و او هرگز از این ماموریت های خطرناک باز نمی گشت، مگر زمانی که سرهای دشمنان را پای مال می کرد و بینی آنها را به خاک می مالید و آتش آنها را با شمشیرش خاموش می کرد، در حالی که در راه خدا بسیار کوشا بود و برای امر خدا بسیار تلاش می کرد. او نزدیک به رسول خدا و سرور اولیای خداست. همواره آستین ها را بالا زده، نصیحتگر و کوشش کننده بود. در راه خدا به سرزنش هیچ ملامتگری اعتنا نمی کرد و حال آنکه شما در خوشی زندگی می کردید و در ناز و نعمت و امنیت روزگار می گذراندید و منتظر بودید که روزگار، گردش را علیه ما آغاز کند و گوش به زنگ اخبار بودید. شما در هنگامه ی کارزار از ترس عقب می رفتید و به هنگام نبرد فرار می کردید.
1.مقدمه
بانوی دو عالم (س) پیش از این به اهمیت رسالت پیامبر (ص) و زحماتی که ایشان برای هدیت مردم به جان خریدند اشاره فرمودند و وضعیت ناگوار مردم را در دوران پیش از رسالت پیامبر گرامی اسلام (ص) ترسیم کردند. تا آنجا که فرمودند: شما در وضعیت بسیار سختی به سر می بردید. وضعیت اقتصادی شما به حدی ضعیف بود که حتی آب آشامیدنی سالمی هم نداشتید و خوراکتان غذایی بسیار پست بود. از لحاظ اجتماعی در دنیا جایگاه و اعتباری نداشتید و از لحاظ فرهنگی در نهایت پستی، روزگار می گذراندید. اکنون حضرت در ادامه ی سخنان مبارک خویش، این