بنابراین نه ابهامی در این زمینه وجود داشته است و نه خلا رهبری. اما آنها یا این مسئله را فراموش کرده بودند یا انگیزه های دیگری داشتند که ما در مقام قضاوت درباره رفتار آنها نیستیم و تنها قصد داریم رویداد آن مقطع زمانی را به اجمال بیان کنیم تا از اشتباهی که درآن مقطع رخ داد عبرت گیریم.
6ـ3. نگاهی به مظلومیت علی و فاطمه علیهم السلام
نکته عبرت آموز دیگر ماجرای سقیفه این است که بیشتر مسلمانان به احتجاج های اهل بیت علیهم السلام درباره آن اشتباه توجهی نمی کردند. آنچه پس از رحلت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله رخ داد این بود که هنوز بدن پاک پیامبر صلی الله علیه و آله روی زمین بود و هنوز پیکر مطهرش غسل داده نشده بود که گروهی در سقیفه جمع شدند و با یکی از مهاجرین به منزله خلیفه بیعت کردند. به فرض که برخی از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله با حسن نیت یا از سر فراموشی به این امر اقدام کردند؛ اما چرا بدون توجه به استدلال امیر مومنان علی علیه السلام قصد داشتند به اجبار از او بیعت بگیرند؟
روزی که می خواستند امیر مومنان علیه السلام را به بیعت مجبور کنند، حضرت فرمود: «من با شما بیعت نخواهم کرد. من برای این امر از شما اولی هستم و این شمایید که باید با من بیعت کنید. شما به انصار گفتید: ما از نزدیکان پیامبریم و با این استدلال امر خلافت را به دست گرفتید. من با همین استدلال علیه شما احتجاج میکنم که کسی از من به رسول خدا صلی الله علیه و آله نزدیک تر نیست. پس باید با من بیعت کنید».
اما نه تنها کسی به استدلال ایشان توجه نکرد، بلکه برخی افراد با سخنی توهین آمیز این گونه به حضرت پاسخ دادند: «یا علی تو جوانی! بگذار کسانی که از تو مسن تر و با تجربه ترند خلافت کنند. اگر بعد از آن تو زنده بودی نوبت به تو هم