رخداد ها و جریان هاست. لحن کلام صدیقه طاهره علیها السلام، گذشته از اینکه مخاطبان حضرت چه کسانی بودند، دست کم بر این حقیقت دلالت دارد که اهل سقیفه ـ حتی اگر عمدی نیز در کار نبود ـ اشتباه بزرگی مرتکب شدند.
5ـ3. نگاهی به مظلومیت رسول خدا صلی الله علیه و آله
به حادثه سقیفه میتوان از زاویه ای دیگر نیز نگریست و آن مظلومیت رسول خدا صلی الله علیه و آله است. اگر حادثه ای موجب محرومیت انسان از نعمت و رحمتی گردد، آن حادثه را مصیبت میدانیم و هر قدر آن نعمت و رحمت بزرگ تر باشد، مصیبت بزرگ تر خواهد بود. بنابراین از آنجا در عالم وجود، نعمت و رحمتی بزرگ تر از وجود مقدس پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله برای عالم هستی وجود ندارد، رحلت ایشان را میتوان بزرگترین مصیبتی دانست که در عالم هستی تحقق یافته است؛ چرا که خداوند وجود او را رحمتی برای همه عالمیان دانسته و فرموده اند: وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ؛(70) «و ما تو را جز رحمتی برای عالمیان نفرستادیم».
البته گاه به مصائب از جنبه های دیگری هم نگریسته میشود که در این صورت ممکن است حادثه دیگری نیز بزرگ ترین مصیبت شمرده شود. برای مثال، باید حادثه کربلا و شهادت سید الشهدا علیه السلام را به سبب جنایت فجیعی که در حق انسانی چون امام حسین و اهل او علیهم السلام رخ داده است بزرگترین مصیبت عالم شمرد. از این منظر هیچ روزی مانند روز عاشورای حسینی نیست و به راستی همراه با امام حسن مجتبی علیه السلام باید گفت: لا یوم کیومک یا ابا عبدالله(*)؛ «ای ابا عبدالله! هیچ روزی مانند روز تو نیست».
چنین توصیف به حقی از حادثه جان گداز کربلا به سبب نگاه از زاویه ای دیگر به آن