معارف بوک

با اینکه وقایع یاد شده در طول سال های پس از حوادث زمان رحلت رسول گرامی اسلام رخ داده است. در این زیارت همه آنها از نتایج همان بیعت شمرده میشوند. در این فراز، به ماجرای روز حره اشاره شده است که به راستی لکه ننگی در تاریخ اسلام است. پس از واقعه جان سوز کربلا حاکم مدینه عده ای از بزرگان شهر را به شام فرستاد تا از نزدیک با یزید دیدار کنند و با بهره مندی از بذل و بخشش های او، مردم را به اطاعت از وی فراخوانند. اما این گروه با دیدن رفتار کثیف یزید، در بازگشت مردم را به شورش فراخواندند و اعلام کردند که چنین کسی نمی تواند خلیفه رسول خدا صلی الله علیه و آله باشد. در پی این تصمیم، مردم حاکم شهر و عمال اموی را از مدینه اخراج کردند. پس از رسیدن خبر شورش مردم مدینه به شام، یزید لشکری را به فرماندهی مسلم بن عقبه به سوی مدینه فرستاد. شهر مدینه به فرمان مسلم بن عقبه ـ که به سبب جنایت فراوانش به مسرف بن عقبه مشهور شد ـ به مدت سه روز بر سپاهیان شام حلال گشت و هر جنایت ممکنی در آن صورت گرفت. چه بسیار از صحابه و حافظان قرآن که در این حادثه شرم آور کشته شدند و چه ناموس ها که آماج هتک حرمت و تجاوز قرار گرفتند. از این فاجعه در تاریخ به نام ماجرای حرّه یاد می شود.(260) در این زیارت، همه این وقایع پیامد همان بیعت شمرده می شوند و همه کسانی که این انحراف را ایجاد کردند در همه این گناهان شریک دانسته می شوند.
به طور کلی در این زیارت به پنج نکته درباره رخداد های عصر حضرت زهرا علیها السلام اشاره شده است که فهرست وار آنها را می شماریم:
نکته نخست اینکه سردمداران غصب خلافت افرادی فرصت طلب بودند که با طرح و برنامه ای از پیش تعیین شده مسلمانان را غافل گیر کردند؛