معارف بوک

زهرای مرضیه علیها السلام روش حکومت داری امیر مومنان علیه السلام را در صورت رسیدن به حکومت چنین وصف میکند: وَ لَسارَ بِهِمْ سَیْراً سُجُحاً، لا یَکْلُمُ خُشاشُهُ، وَ لا یَکِلُّ سایِرُهُ وَ لا یَمِلُّ راکِبُهُ. «و آنان را در کمال آرامش به پیش سیر می داد به گونه ای که نه مرکب زخمی، و نه رهنمود خسته، و نه سواره ملول می گشت». در آن عصر، شتر مرکبی مناسب برای مسافرت بود و عرب ها در سفرهای طولانی از آن استفاده میکردند. هر قافله ای که به راه می افتاد ساربانی داشت که شتر ها را کنترل میکرد و مراقب بود که راکب ها را اذیت نکنند. اگر در جایی لازم بود سریع حرکت کنند، آنها را تند می راند و اگر در جایی می بایست آهسته ادامه دهند حرکتشان را کند میکرد. حضرت زهرا علیها السلام با تشبیه حاکم به ساربانی که وظیفه دارد مسافران را بر مرکب سوار کند و در راه از آنان مراقبت کند میفرماید: اگر زمام حکومت در دست علی علیه السلام قرار می گرفت چنان افراد جامعه را به سوی سعادت سیر میداد که خسته و ملول نشود.
وَ لاَوْرَدَهُمْ مَنْهَلا نَمِیراً صافِیاً رَوِیّاً تَطْفَحُ ضَفَتاهُ وَ لا یَتَزَنَّقُ جانِباهُ، وَ لاَصْدَرَهُمْ بِطاناً؛ «و آنان را بر آبشخوری پاک و زلال و سیراب کننده وارد میکرد که از اطراف آن آب لبریز میشد و کناره های آن گل آلود نمی گشت و آنها را سیراب خارج میکرد».
برای اعراب در آن محیط خشک و بیابانی، آبشخور بسیار مطلوب و مهم بوده است. بادیه نشینان در صحرای خشک زندگی میکردند و نزدیک محل سکونت هر طایفه، آبشخوری بوده که آب باران در آن جمع میشده است . آنها از آن آب استفاده میکرده اند. حضرت، برآورده شدن نیاز های افراد جامعه را به رسیدن به آبشخوری مطلوب و گوارا تشبیه میکند و میفرماید: اگر علی علیه السلام زمام حکومت را به دست میگرفت مردم را به آبشخوری میرساند که آبی گوارا و پاکیزه از اطراف آن می جوشید و همه سیراب از آن بیرون می آمدند. مقصود حضرت این است که امیر مومنان علی علیه السلام با هدایت خویش همه افراد جامعه را از معارف ناب و اصیل سیراب می فرمود.