صفحه ٢٥٠

زهرای مجاهده علیها السلام از شکسته شدن نیزه ای اظهار انزجار کرد که اکنون هنگامه استفاده از آن است. مقصود حضرت این است که خدای متعال با هدایت شما به دین مبین اسلام، در حقیقت شما را به سلاحی کارگر مسلح ساخت که باید از آن در برابر دشمنان ولی خدا که در حقیقت دشمن سعادت شما هستند بهره بگیرید؛ اما شما با ناسپاسی و اهمیت ندادن به این نعمت و رحمت الهی به روزی افتاده اید که سلاح شما کارایی خویش را از دست داده است.
زشتی دیگری که صدیقه کبری علیها السلام در حال و روز آن مردم می بیند، آرای خطا، بی پایه و مبهمی است که بر آن تکیه کرده بودند. زشت تر از این حالت ناامید کننده، خواهش های نفسانی و هوس هایی بود که در دل آنان به هیجان آمده و راه هر اندیشه صحیح را بر آنان بسته بود.
لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ ؛(214) «و چه زشت است آنچه برای خود از پیش فرستادند که خدا بر آنها خشم گرفت و پیوسته در عذاب میمانند».
فاطمه عالمه علیها السلام با اقتباس از قرآن کریم، حاصل کار آنان در عالم آخرت را نیز زشت و نافرجام می شمارند. چنان که در فصل گذشته گفتیم، آیاتی که حضرت لا به لای سخنرانی های خویش بدانها استشهاد میکند آیاتی بسیار کوبنده است که حاکی از بینش عمیق آن معصومه علیها السلام درباره جریانی است که در سقیفه شکل گرفت و ادامه یافت. استشهادهای حضرت بیانگر این حقیقت است که این حرکت، اگر بالفعل کفر نباشد، به گونه ای است که به کفر خواهد انجامید. در این فراز نیز حاصل کار مردان مهاجر و انصار را ذخیره نامبارکی میشمارد که برای خود از پیش فرستادند؛ ذخیره ای که موجب غضب الهی بر