معارف بوک

 فاطمه علیها السلام بدان اعتراض داشت، اتفاق نظر داشته اند و با رای آنان همه کارها انجام شده است، زهرای مرضیه علیها السلام مردم را مخاطب قرار داد و با شکایت از سستی، کج اندیشی و کج رفتاری آنان این آیه را تلاوت فرمود: أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا؛(191) «آیا آنها در قرآن تدبر نمی کنند، یا بر دل هایشان قفل نهاده شده است؟!» و در ادامه فرمود: کَلاَّ بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِکُمْ ما اَسَأْتُمْ مِنْ اَعْمالِکُمْ، فَاَخَذَ بِسَمْعِکُمْ وَ اَبْصارِکُمْ؛ «[حقیقت آن نیست که شما میگویید] بلکه اعمال زشت شما همچون زنگاری بر دل هایتان نشسته و گوش و چشمان شما را گرفته است». جمله بالا اقتباسی است از این آیه نورانی که می فرماید: كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ؛(192) «هرگز چنین نیست، بلکه اعمال آنها همچون زنگاری بر دل هایشان نشست». نیز اشاره ای است به حقیقتی که قرآن کریم در آیات متعدد بر آن تاکید بسیار دارد؛ اینکه اگر انسان به انجام اعمال زشت اصرار ورزد، رفته رفته توان او برای درک حقیقت کاسته میشود و این اختلال معرفتی، ایمان او را نیز ضعیف میکند و سرانجام او به کفر می انجامد. قرآن کریم می فرماید:
 أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ؛(193)
آیا کسی را دیدی که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داد و خداوند او را با وجود داشتن آگاهی، گمراه ساخت و بر گوش و قلبش مهر زد و بر چشمش پرده ای افکند؟! پس بعد از خدا چه کسی میتواند او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمی شوید؟!