صفحه ١٦٧

بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤُمِنِينَ »(133) بدا به حال قومی که سوگندهای خویش را بعد از پیمان شکستند و تصمیم به اخراج پیامبر گرفتند؛ در حالی که آنها نخستین بار آغاز کردند! آیا از آنها میترسید؟! با اینکه خداوند سزاوارتر است که از او بترسید، اگر مومن هستید.
البته در تعبیر حضرت به طور صریح گروه انصار مخاطب قرار نگرفته؛ اما به قرینه سخنان پیشین حضرت، مصداق آن مشخص است. حضرت صدیقه علیها السلام با اقتباس از قرآن کریم به آیه ای اشاره میفرمایند که مفاد آن درباره کفاری است که با خدا و پیغمبر عهدی بستند، اما خیلی زود آن را شکستند و به مفاد عهدنامه عمل نکردندو این اقتباس از قرآن در اینجا به سبب وجود نکته های مشترکی است که میان گروه انصار با مشرکان وجود دارد. مشرکانی که با خدا و رسول او عهد کردند و سپس پیمانشان را شکستند، همان کسانی بودند که پیغمبر را آواره کردند و به مبارزه با حق پرستان برخاستند و حضرت میخواهند به انصار بفهمانند که چرا در مقابل کسانی نمی ایستید که خلافت را به دست گرفته اند؟ آیا از آنها میترسید؟ اگر اهل ایمان باشید باید تنها از خدا بترسید. آنها هر چه قدرت داشته باشند اولا جمعیت شما بسیار بیش از آنهاست و کسانی که در پی انجام این کار برآمدند چند نفری بیش نبودند. شما می توانستید با آنها همکاری نکنید. ثانیا با وجود نیرو و سلاحی که شما در اختیار دارید میتوانستید آنها را سر جایشان بنشانید. میتوانستید شمشیر بکشید و با آنها بجنگید. مگر شما کسانی نبودید که سال های متمادی با شجاعان عرب جنگیدید تا سرانجام اسلام پیروز شد؟! چگونه است که اکنون شمشیرتان کند شده است؟! سخن فاطمه علیها السلام بیانگر این حقیقت