صفحه ١٤٠

خاص که استثنا شده باشد و قرآن تصریح کند که این حکم مخصوص پیامبر است؛ اما در غیر چنین مواردی، پیغمبر با مردم در احکام خدا شریک است. البته برخی از احکام تنها به رسول خدا صلی الله علیه و آله اختصاص داشت که قرآن به آنها تصریح دارد. مانند اینکه می فرماید:
« يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ ...امْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ...»(117)
ای پیامبر! ما برای تو حلال کردیم... زن با ایمانی که خود را به پیامبر ببخشد. چنانچه پیامبر بخواهد میتواند او را به همسری برگزیند، اما چنین ازدواجی تنها برای تو مجاز است، نه دیگر مومنان... .
در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله زنانی نزد ایشان می آمدند و می گفتند: ما خود را به شما می بخشیم. قرآن تصریح می فرماید که چنین عملی تنها برای پیامبر جایز است و به ایشان اختصاص دارد و برای دیگران جایز نیست. در چنین مواردی احکام عمل رسول خدا با دیگران متفاوت است؛ اما در جایی که حکمی اختصاصی برای پیامبر بیان نشده است، ایشان با دیگر بندگان خدای متعال در احکام شریک است.
ام هل تقولون اهل ملتین لا یتوارثان، اولست انا و ابی من اهل مله واحده؛ «یا می گویید: اهل دو ملت از یکدیگر ارث نمی برند؟! آیا من و پدرم اهل یک دین نیستیم؟!»
احتمال دیگری که صدیقه طاهره علیها السلام در این فراز برای مبنای قضاوت بیجای آنان مطرح می فرمایند این است که شاید شما معتقد باشید وارث در صورتی ارث می برد که بر دین مورث باشد؛ مثلا اگر مورث مسلمان بود و وارث او مرتد و کافر شد، دیگر ارث نمی برد. بنابر این سخن حضرت اگر مخالفان،