معارف بوک

البته این تنها دلیل ما برای این ادعا نیست؛ بلکه ما به حقایقی بیش از این معتقدیم. باور ما این است که معصومان علیهم السلام کم یا بیش از سرنوشت خویش با خبر بوده، به زمان رحلت خویش از دار دنیا آگاه بوده اند؛ به ویژه حضرت زهرا علیها السلام می دانستند که عمر شریفشان چندان طولانی نخواهد بود؛ چراکه پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله به ایشان فرموده بودند: «تو نخستین کسی خواهی بود که به من می پیوندی».(39) آیا بانوی دو عالم علیها السلام که در آن هنگام جسمی مجروح و بیمار و قلبی آزرده از رحلت پدر خویش داشتند و می دانستند چند روزی بیشتر از عمر شریفشان باقی نمانده است، در پی منبعی برای کسب درآمد و نانی برای خوردن است؟! آیا کسی که رسول خدا به او مژده وصال به بالاترین درجات کمال و سعادت را داده و فرموده است: تو نخستین کسی هستی که به من می پیوندی و زندگانی تو در این دار فانی چندان طول نخواهد کشید، در این فرصت کوتاه با همه توان برای باز پس گیری مزرعه ای می کوشد؟! مگر این خانواده همان کسانی نبودند که سه روز روزه گرفتند و نانی را که برای افطار مهیا کرده بودند، به یتیم و فقیر و اسیر دادند و با آب افطار کردند؟(40) آیا چنین افرادی برای روزی فرزندان خویش غصه می خوردند؟! به راستی زهرای مرضیه علیها السلام چه هدفی را پیگیری می کند که اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله را که شمار بسیاری از بنی هاشم و قریش بودند با چنین تعبیراتی تند مخاطب قرار می دهد و می فرماید: در حالی که شما در پی رفاه و آسایش خویش بودید پدر و پسر عموی من در مقابل مشرکان متحمل سخت ترین شداید شدند و برای شما عزت آفریدند. چرا فاطمه علیها السلام چنین به خدمات پدر و شوهر خویش اشاره می کند؟ پیداست که تنها مسئله غصب مزرعه ای به نام فدک و تلاش برای باز پس گیری آن نیست. افزون بر آن آیا راه