معارف بوک

ام عطیه دستور داد تا او را مداوا کنند. آنان گفتند: ما هر زخم از او را درمان می کنیم زخمی دیگر سر باز می کند و لذا ما بر جان وی بیمناکیم! رسول خدا صلی الله علیه و آله به همراه مسلمانان به عیادت علی علیه السلام رفت، در حالی که او غرق در جراحت روی زمین افتاده بود. حضرت دست به زخم های وی می کشید و آنها بهبود می یافتند و می فرمود: همانا مردی که چنین در راه خدا بلا ببیند بی شک تلاش خود را کرده و معذور است. علی علیه السلام گفت: سپاس خدا را که من نگریختم و به جنگ پشت نکردم.(35)
هنگامی که در آن کارزار سخت، رسول خدا صلی الله علیه و آله با تنی مجروح بر زمین می افتد، برخی از اصحاب خویش را به اسم صدا می زند و با اعلان محل خویش از آنان کمک می طلبد؛ اما آنان برای نجات جان خویش از معرکه فرار می کنند!
قرآن کریم نیز به این جریان اشاره دارد و می فرماید:
« إِذْ تُصْعِدُونَ وَلاَ تَلْوُونَ عَلَى أحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ فَأَثَابَكُمْ غُمَّاً بِغَمٍّ لِّكَيْلاَ تَحْزَنُواْ عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلاَ مَا أَصَابَكُمْ وَاللّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ »(36) [به خاطر بیاورید] هنگامی را که از کوه بالا می رفتید و به عقب ماندگان نگاه نمی کردید، و پیامبر از پشت سر، شما را صدا میزد. سپس خداوند اندوه ها را یکی پس از دیگری به شما جزا داد. این بدان خاطر بود که دیگر برای آنچه از دست می دهید غمگین نشوید، و نه به خاطر مصیبت هایی که بر شما وارد می گردد، و خداوند از آنچه انجام می دهید، آگاه است.