معارف بوک

نخستین صفتی که فاطمه علیها السلام برای رسالت رسول اکرم صلی الله علیه و آله برمی شمارد این است که حضرتش صلی الله علیه و آله پیام خویش را با انذار و بیم دادن همراه ساخت. از نظر تربیتی، اگر ما اثر انذار را با اثر بشارت مقایسه کنیم خواهیم دید که اثر انذار و توجه دادن افراد به پیامد های وخیم کار نادرست، از بشارت و ذکر منافع ترک آن کار بیشتر خواهد بود. مثلا برای جلوگیری از استعمال سیگار می توان در آگاهی بخشی به افراد جامعه از این شعار استفاده کرد: «سیگار نکشید تا بدنتان سالم بماند و نشاط بیشتری داشته باشید». اما نوع دیگر تبلیغ این است که بر زیان های استفاده از سیگار تاکید کنیم و بگوییم: «ابتلا به سرطان، ناراحتی دستگاه تنفس و بیماری دستگاه گوارش، تنها برخی از زیان های کشیدن سیگار است». روشن است که روش دوم بسیار موثرتر است؛ به ویژه اگر زیانی که متوجه انسان می گردد بسیار عظیم و طولانی مدت باشد. از این رو پیامبران الهی به انذار بیش از بشارت اهیمت می دادند. این روش را «نذاره» گویند. حضرت می فرمایند: پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله ابلاغ پیام خویش را با انذار و بیم دادن همراه ساخت تا تاثیر بیشتری بر مردم داشته باشد و با دوری از خطا به پیامد های شومی گرفتار نشوند که مشرکان به آن دچار شدند.
صدیقه طاهره علیها السلام برای بیان شدت کوشش رسول خدا صلی الله علیه و آله در راه هدایت مردم از تشبیهی زیبا استفاده می کنند و می فرمایند: ضاربا ثبجهم، آخذا با کظامهم؛ «برای کشاندن مردم به سوی سعادت بر شانه های آنها می زد و از مقابل آنان را می کشید».
کنایه از اینکه رسول خدا صلی الله علیه و آله برای هدایت مردم به سوی سعادت، از هر وسیله ممکن استفاده می کرد و از هیچ کوششی دریغ نداشت. همچنین بانوی دو عالم علیها السلام به روش تبلیغ پیامبر صلی الله علیه و آله که همان روش قرآن بود اشاره می کند و می فرماید: داعیا