صفحه ٢٧٨

آب جوشان بر سرش فرو ریزید»؛ اما پس از این عذاب دردناک به او گفته میشود: ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ؛(249) «بچش که به راستی تو بسیار ارجمند و بزرگواری!». آب جوشان، خود، عذاب دردناکی است که تحمل پذیر نیست و وقتی به دوزخیان گفته شود: «نوش جانت! عجب نوشیدنی گوارایی! شما بسیار محترم هستید که این آب را به شما دادیم!» بر عذاب آنها افزوده میشود؛ چرا که این خود نوعی عذاب روحی است. در دوزخ همه گونه عذاب وجود دارد؛ از از جمله عذاب های روحی. لحن تمسخر آمیز زهرای مرضیه علیها السلام در این بخش از خطبه نیز چنین حالتی دارد. «أَمَا لَعَمْری لَقِحَتْ فَنَظِرَةٌ رَيْثَمَا تُنْتِج ثُمَّ احْتَلَبُوا ملء الْقَعْبِ دَماً عَبِيطاً وَ ذُعَافاً مُبیداً هُنَالِكَ «يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ »(250) وَ يُعْرَفُ التَّالُونَ غِبَّ مَا سَنَّ الْأَوَّلُونَ ثُمَّ طِيبُوا عَنْ دنیاكُمْ أَنْفُساً وَ اطَمَئِنُّوا لِلْفِتْنَةِ جَأْشاً وَ أَبْشِرُوا بِسَيْفٍ صَارِمٍ  و سطوه معتد غاشم وَ بهَرْجٍ شَامِلٍ وَ اسْتِبْدَادٍ مِنَ الظَّالِمِينَ يَدَعُ فَيْئَكُمْ زَهِيداً وَ جمعَكُمْ حَصِيداً فَيَا حَسْرَه لَكُمْ وَ أَنَّى بِكُمْ وَ قَدْ عَمِيَتْ عَلَيْكُمْ «أَ نُلْزِمُكُمُوها وَ أَنْتُمْ لَها كارِهُونَ»(251) [از اینکه شتر خلافت را به دست گرفته اید بسیار خوش حالید، و بر آن سوار شده اید و میتازید!] اما به جان خودم، این شتر باردار است. پس به اندازه ای که فرزند آن متولد شود منتظر بمانید. سپس قدحی پر از خون تازه، و سمی نابود کننده از آن خواهید دوشید.[گمان میکنید حاصل کارتان رفاه و آسایش است، اما جز بدبختی حاصلی برای شما نخواهد داشت.] آن گاه باطل اندیشان زیان خواهند دید و آیندگان حاصل آنچه را که پیشینیان پایه گذاری کردند خواهند شناخت. پس از