معارف بوک

 رسمی در مقام بیان این ادعا باشد که اموال او را غاصبانه تصرف کرده اند و بخواهد برای تاکید ادعای خویش از آیات قرآن کریم استفاده کند، به طور طبیعی باید آیاتی را بخواند که انسان را از خوردن مال حرام بر حذر میدارد؛ آیاتی همچون:
 وَلاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُواْ بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُواْ فَرِيقاً مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ؛(183) و اموال یکدیگر را به ناحق در میان خود نخورید! و برای خوردن بخشی از اموال مردم به گناه، آن را [به منزله رشوه] به قضات ندهید؛ در حالی که میدانید [این کار، گناه است]؛
 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلاَّ أَن تَكُونَ تِجَارَةً عَن تَرَاضٍ مِّنكُمْ؛(184) ای کسانی که ایمان آورده اید! اموال یکدیگر را به باطل [و از راه های نامشروع] نخورید! مگر اینکه تجارتی با رضای شما انجام گیرد.
اما با نگاهی به آیات اقتباس شده در خطبه شریف فدکیه، چنین لحنی را در سخنان فاطمه علیها السلام نمی بینیم. در واقع ایشان آیاتی را تلاوت فرموده اند که خطاب آنان به کفار و مشرکان است. صدیقه طاهره علیها السلام انسانی حکیم، عالم و معصومی است که به سخن بیهوده زبان نمی گشاید. پس بی شک حکمتی در سخنان او نهفته است که به آنها هشدار میدهد: راهی که در پیش گرفته اید به کفر و عذاب خوارکننده دوزخ خواهد انجامید، و به یقین بی جهت نیست که وضعیت آنان را در دوران جاهلیت بدانها یادآور می شود و زحماتی را از پدرتی گرامی و همسر خویش به آنها گوشزد میکند که در طول 23 سال برای هدایت آنان متحمل