صفحه ١٥٣

این احساسات و عواطف اند که انرژی حرکت را تامین میکنند. حضرت زهرا علیها السلام تا اینجا با بیانی استدلالی با مردم سخن میگفتند؛ اما پس از این میخواهند عواطف آنها را تحریک کنند. از این رو به انصار میفرمایند:
یا معشر النقیبه و اعضاد المله و حضنه الاسلام، ما هذه الغمیزه فی حقی و السنه عن ظلامتی؟ اما کان رسول الله صلی الله علیه و آله ابی یقول المرء یحفظ فی ولده؛ ای بزرگ مردان و بازوان ملت و نگهبانان اسلام! این چه سستی ای است در حق من و چه غفلتی است در برابر ظلم به من؟! آیا پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله نمی فرمود: احترام مرد در فرزندانش نگه داشته میشود؟!
حضرت با اشاره به صفات برجسته انصار و پیشینه درخشانشان در انقلاب رسول خدا صلی الله علیه و آله از آنان به سبب سکوت در برابر ظلم هایی که به حضرت روا داشته بودند گله کرد و آنها را سرزنش فرمود. سرور زنان عالم علیها السلام با سخنان خویش نشان میدهد که از انصار انتظار دارد با احساس مسئولیتی که از ایشان انتظار میرود و علاقه ای که ایشان به دین خدا داشتند حضرت را یاری کنند و مانع ظلم هایی شوند که در حق اهل بیت رسول خدا علیهم السلام روا داشته میشود. آنان کسانی بودند که از اسلام پشتیبانی کرده و همچون مادری که فرزندش را در آغوش خویش پرورش میدهد با آغوش باز از حکومت نوپای اسلامی حمایت کرده بودند. حضرت با یادآوری سخنی از رسول خدا صلی الله علیه و آله که فرموده بود: حفظ احترام کسی که از دنیا میرود به حفظ احترام فرزندانش بسته خواهد بود، وظیفه آنان را در قبال فرزند پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله یادآور شدند و نشان دادند که از آنان انتظار دارند برای قدردانی از رسول خدا صلی الله علیه و آله که حق بزرگی به گردن آنان داشت حرمت فرزندش را حفظ کنند و او را یاری دهند. این انتظاری به حق بود و شایسته بود