صفحه ١٢٦

داور خداست. مرا با فدک و غیر فدک چه کار؟ در حالی که جایگاه فردای آدمی گور است، که در تاریکی آن، آثار انسان نابود و اخبارش پنهان میگردد؛ گودالی که هرچه بر وسعت آن بیفزایند، و دست های گور کن فراخش نماید، سنگ و کلوخ آن را پر کرده، و خاک انباشته رخنه هایش را مسدود کند. من نفس خود را با پرهیزگاری میپرورانم، تا در روز قیامت که هراسناک ترین روزهاست در امان، و در لغزش گاه های آن ثابت قدم باشد. من اگر میخواستم، میتوانستم از عسل تصفیه شده و از مغز گندم و بافته های ابریشم، برای خود غذا و لباس فراهم آورم؛ اما هیهات که هوای نفس بر من چیره گردد، و حرص و طمع مرا وا دارد که طعام های لذیذ بر گزینم؛ در حالی که در حجاز یا یمامه کسی باشد که به قرص نانی نرسد، یا هرگز شکمی سیر نخورد، آیا من سیر بخوابم و پیرامونم شکم هایی که از گرسنگی به پشت چسبیده، و جگر های سوخته وجود داشته باشد؟!(90)
رسالتی که اهل بیت پیامبر علیهم السلام بر دوش خویش احساس میکردند مبارزه با جریان انحرافی شکل گرفته در حکومت اسلامی بود تا حجت بر مردم تمام شود و دریابند که این مدعیان، شایستگی تکیه زدن بر جای حاکم اسلامی را ندارند و این جایگاه الهی باید به دست معصوم سپرده شود که از همه احکام الهی آگاه، و از جهل، نسیان و خطا به دور است. کسی که به آیین دادرسی اسلامی عمل نمی کند از دو حال خارج نیست: یا به عمد آن آیین را زیر پا میگذارد، یا به سبب جهل به مسئله این گونه رفتار میکند، و هر کدام که باشد از ناشایستگی او برای جانشینی رسول خدا صلی الله علیه و آله نشان دارد.