معارف بوک

ارزش كارهاى ما به ميزان خضوع، لطافت و افتادگى ما در پيشگاه امام زمان(عليه السلام) وابسته است. معناى حقيقى عبادت نيز همين است. الحمدللّه در اين عصر، به بركت خون‌هاى پاك شهيدان انقلاب، معرفت و محبّت به وجود مقدّس ولىّ عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف، چه در داخل و چه در خارج از كشور گسترش يافته است. تمام اين نعمت‌ها و بركت‌ها را مرهون خون‌هاى شهيدان عزيز و هدايت‌ها و رهبرى‌هاى امام راحل رضوان اللّه تعالى عليه هستيم. احترام به شهيدانى كه در راه دين قيام كردند و نيز خدمت به بستگان ايشان، خدمت و احترام به امام زمان(عليه السلام) است. چگونه ممكن است حضرت را دوست داشت، امّا به دوستان و اولياى او بى توجّه بود؟! چگونه مى‌توان ادّعاى محبّت به حضرت را حقيقى شمرد و در عين حال به رضايت و نارضايتى آن جناب بى اعتنا بود؟! پيروى، لازمه دوستى و محبّت است: إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ؛(1) اگر خدا را دوست مى‌داريد، از من پيروى كنيد تا خدا شما را دوست بدارد. در زمره كسانى نباشيم كه در ظاهر به نام امام زمان(عليه السلام) احترام مى‌گذارند؛ امّا به آن چه محبوب او است، اعتنا نمى‌كنند و به آن چه مبغوض او است، عمل مى‌كنند!(2)