خدا را بى نهايت مى‌داند. خداوند متعالى در قرآن از كسانى ياد مى‌كند كه سيصد سال در خواب بوده اند؛ ولى زنده مانده اند. همچنين از كسانى ياد مى‌كند كه صدها سال از اين دنيا رفته اند و خدا دوباره آن‌ها را زنده كرده است:
أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلى قَرْيَة وَ هِيَ خاوِيَةٌ عَلى عُرُوشِها قالَ أَنّى يُحْيِي هذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللّهُ مِائَةَ عام ثُمَّ بَعَثَهُ قالَ: ... انْظُرْ إِلَى الْعِظامِ كَيْفَ نُنْشِزُها ثُمَّ نَكْسُوها لَحْماً فَلَمّا تَبَيَّنَ لَهُ قالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللّهَ عَلى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ.(1)
اين مطالب، نشان دهنده قدرت نامحدود خداوند است. وقتى خدا اراده كند، مى‌تواند بنده اش را هزاران سال در اين دنيا نگه دارد؛ به طورى كه هيچ مشكلى پيش نيايد.
حكمت غيبت امام زمان (عليه السلام)
مطلب ديگر اين است كه چرا حضرت ولىّ عصر ارواحنا فداه غيبت كرده، و چرا مثل امامان ديگر(عليهم السلام) در ميان مردم نبوده است؟ اين پرسشى است كه از قديم مورد بحث قرار گرفته، و كتاب‌هاى فراوانى در پاسخ به آن نوشته شده است.
1. حفظِ جانِ امام زمان (عليه السلام)
خداى بزرگ، پس از وجود مقدّس خاتم الأنبيا(صلى الله عليه وآله)، جانشين معصومى را براى او تعيين فرمود تا وظايف ناتمام رسالت او را بر روى زمين به اتمام برساند. تفسير آيات، بيان حقايق قرآن، رهبرى جامعه اسلامى، و تربيت نفوس مستعد از وظايفى است كه پس از پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)، به جانشين او واگذار مى‌شود. يگانه تفاوت امام با پيامبر، مسأله نبوّت است: أَنتَ مِنِّى بِمنزِلَةِ‌هارُونَ مِن مُوسى إِلاَّأَنَّهُ لا نبىَّ بعدي؛(2) تو براى من، به منزله‌هارون براى موسى هستى با اين تفاوت كه هيچ پيامبرى پس از من نيست. اميرمؤمنان(عليه السلام) مى‌فرمايد كه
آفتاب ولایت
منظومه ولایت 2