كه به ما اجازه ديدار نمى دهند؟ مگر چه كرده ايم؟ همين هنگام حضرت اجازه فرمود تا داخل شوند. وقتى شيعيان آمدند، از خدمت حضرت، پرسيدند: اى پسر رسول خدا! چرا در طول اين مدّت اجازه ديدار نمى فرموديد؟ گناه ما چه بوده است؟ حضرت فرمود: چه گناهى از اين بالاتر كه گفته ايد ما از شيعيان اميرالمؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام) هستيم. شما كه شيعه او نيستيد. شيعيان او، امام حسن و امام حسين(عليهما السلام)، و سلمانها، ابوذرها و مقدادها و عمارها بودند كه از هيچ يك از فرمانهاى او سرپيچى نكردند.(1) گفتند: اگر گفته بوديد ما از محبان و دوستداران او هستيم، از كلامتان ناراحت نمى شدم و همان روز اوّل به شما اجازه مىدادم.(2) شما ادّعاى بزرگى كرده ايد! شيعه يعنى پيرو ما، شيعه بايد پايش را جاى پاى ما بگذارد، و شما كارهايى مىكنيد كه ما اجازه نمى دهيم؛ سخنانى مىگوييد كه ما نمى پسنديم، و به دستورهاى ما عمل نمى كنيد. با اين احوال چگونه شيعه ما هستيد؟(3)
راهكار وصول به شيعه بودن واقعى
1. توجّه به نظارت امام زمان(عليه السلام) بر رفتارها
ان شاء اللّه توفيق بيابيم كه حضرت ولىّ عصر عجّل الله تعالى فرجه الشريف ما را جزو شيعيان خود به شمار آورند. براى اين كه بتوانيم گامى به سوى تشيّع واقعى برداريم، يكى از بهترين كارها توجّه به همين معنا است كه اعمال ما براى امام مشهود است. اگر به اين مسأله آگاه باشيم، خيلى از كارها را انجام نمى دهيم. اگر بكوشيم هميشه اين حقيقت در ذهن ما باقى بماند كه رفتار و گفتار و نيتهاى ما بر امام زمان صلوات الله عليه پوشيده نمى ماند، هميشه دقّت خواهيم كرد كه گفتار و رفتارمان را كنترل كنيم و كارهايمان را هرچه بهتر و شايستهتر انجام دهيم.
آفتاب ولایت
مهدی باوری و آثار آن