نقطه‌اى، حتّى مناطق دور از مركز خلافت و دور از بغداد و شام، فعّاليت‌هاى امامان معصوم(عليهم السلام) چنان اسلام را در زمين گسترش داد كه ديگر امكان از بين بردن آن وجود نداشت. وقتى امام دوازدهم(عليه السلام) به خلافت رسيد، بقاى اسلام در زمين با تلاش‌هاى يازده امام پيشين تضمين شده بود. در اين هنگام، مى‌شد اين گوهر گرانبها را براى روزگار ديگرى ذخيره كرد؛ امّا اگر امامان قبلى مى‌خواستند از چشم مردم غايب شوند، اسلام به كلّى از صحنه زمين محو مى‌شد و حتّى برادران اهل تسنّن، به همين اندازه‌اى كه از اسلام آگاهى دارند، آگاهى نمى يافتند؛ پس حاصلِ بحثِ فلسفه غيبت امام زمان(عليه السلام) اين است كه اگر حضرت به اراده و مشيت خدا غايب نمى شد، مانند امامان ديگر به شهادت مى‌رسيد و انسان‌ها تا قيام قيامت از رهبرى امام معصوم(عليه السلام) محروم مى‌ماندند. امام زمان ارواحنا فداه روزى ظهور مى‌كند كه افراد جامعه، آمادگىِ پذيرش او را داشته باشند. براى حفظ اسلام بود كه امامان قبل از امام زمان(عليه السلام) غيبت نكردند و اگر آنان نيز مانند او غيبت مى‌كردند، حقايق اسلام از صحنه زمين محو مى‌شد. درست است كه خدا، جاودان بودن قرآن را تضمين كرده است؛ امّا قرآن به تنهايى نمى تواند درد مردم را درمان كند. در كنار قرآن بايد يك مفسّر معصوم نيز وجود داشته باشد تا حقايق قرآن و تفاسير احكام را براى مردم بيان كند.
وظيفه ما در دوران غيبت
در جاى ديگر، اين پرسش پيش مى‌آيد كه وظيفه ما در زمان غيبت امام زمان(عليه السلام) چيست. وظيفه ما در زمان غيبت اين است كه اين چنين اجتماعاتى را تشكيل بدهيم تا ايمانمان جلا يابد. اين گفت‌وگوها باعث تقويت ايمان و معرفت ما مى‌شود و تكرار اين سخنان، ايمان را در دل‌هاى ما زنده مى‌كند.
1. حفظِ نظام اسلامى با تمام توان
براى برپايى اين نظام اسلامى فداكارى‌هاى بسيارى انجام شده است. اين نظام، ثمره خونِ صدها هزار شهيد دوران انقلاب و دفاع مقدّس است. صدها هزار گل پرپر شده تا
آفتاب ولایت
منظومه ولایت 2