معارف بوک

نعمت وجود امام زمان(عليه السلام) و ناتوانى از شكر آن
خداوند متعالى، نعمت‌هاى بزرگى را به ما عطا فرموده كه يكى از آن‌ها، نعمت محبّت اهل بيت(عليهم السلام) است و پس از شناخت و معرفت خداوند، بالاترين نعمتى است كه خداى بزرگ به انسان‌ها مرحمت مى‌فرمايد. ارزش هر نعمت را كسى بهتر مى‌داند كه اهمّيت آن را بهتر درك كرده باشد. هرقدر معرفت، شناخت و آگاهىِ انسان بيش‌تر باشد، قدر نعمت‌هاى خدا را نيز بيش‌تر مى‌داند و با استفاده بهتر از آن‌ها، شكر آن را بهتر به جا مى‌آورد. هنگامى كه معرفت انسان به خدا ضعيف باشد، در قدردانى و شكرگزارى از نعمت‌هاى او نيز ضعيف عمل مى‌كند.
نعمت وجود مقدّس ولىّ عصر عجل اللّه تعالى فرجه الشريف براى همه مسلمانان اثبات شده و قطعى است. آن‌طور كه بزرگان اهل سنّت اعتراف كرده اند، روايات درباره اثبات وجود حضرت مهدى صلوات اللّه عليه در منابعِ اهل تسنّن نيز از حدّ تواتر بالاتر است.(1) به جز افراد منحرفى كه بر اثر انحراف‌هاى فكرى و عقيدتى، وجود ولىّ عصر را نمى پذيرند، بقيه اهل تسنّن كه بيش‌تر مسلمانان جهان را تشكيل مى‌دهند، وجود مقدّس آن بزرگوار را قبول دارند. نقطه اشتراك بين ما و برادران اهل تسنّن اين است كه هر دو قبول داريم در دوران آخرالزّمان، بزرگمردى از نسل پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) ظهور خواهد كرد كه زمين را پس از آن كه از ظلم و جور پر شده است، از عدل و داد پر خواهد كرد.
 
ناتوانى از معرفت امام زمان (عليه السلام)
اين كه خداى متعالى، از اهل بيت(عليهم السلام) كسى را برمى گزيند تا جهان را از ظلم و جور