معارف بوک

باشيم كه او از ما چه مى‌خواهد و دوست دارد چه كارى انجام بگيرد. اين كه ما نيز به نوايى برسيم يا نرسيم، مهم نيست.
 
سلسله مراتب معرفت به امام زمان(عليه السلام)
حال بنگريم كه مرتبه معرفت ما به امام زمانمان ارواحنا فداه تا چه حدّ است و ولىِّ امرمان را به چه اوصافى (ظلم‌ستيزى، عدالت‌گسترى، آبادسازى، دانش‌گسترى، يا...) مى‌شناسيم.
همه، حضرت را در جايگاه برپا كننده عدل و داد و مبارزه كننده با ظلم و ظالمان مى‌شناسند؛ امّا آيا برقرارى عدل جهانى هدف نهايى از ظهور حضرت است يا برقرارى عدل، خود مقدّمه‌اى براى يك هدف والاتر است؟
بدون شك مشخّصه خاصّى كه در روايات براى حضرت ذكر شده، اين است كه يَمَلأُ اللّهُ بِهِ الأَرضَ قِسطاً وَ عَدلا بَعدَمَا مُلِئَت ظُلماً وَ جَوراً(1)؛ خداوند به دست او زمين را از عدل و داد پر كند؛ پس از آن كه از ظلم و بيداد پر شده باشد. علاقه بسيارى از مردم نيز به امام زمان(عليه السلام) بدين جهت است كه حضرت، بساط ظلم و بيداد را از روى زمين برمى اندازد و بساط عدل و داد را در آن مى‌گستراند؛ ولى اين، هدف نهايى نيست. درست است كه حتّى بعثت تمام انبيا نيز براى برقرارى عدل بر روى زمين بوده است: لِيَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ؛(2) ولى برقرارى عدل جهانى، هدف نهايى نيست. اين هدف، خودش هدف والاترى دارد. ِصرف اين كه مردم در زمين عادلانه رفتار كنند؛ به يك ديگر ستم رواندارند و زندگى منظّم و آسوده‌اى داشته باشند، هدف نهايى آفرينش نيست.
با اين چيزها، انسان، شريف‌تر از زنبور عسل هم نمى شود تا چه رسد كه از ملائكه برتر شود؛ چرا كه زندگانى زنبورهاى عسل، از زندگانى انسان‌ها خيلى منظّم‌تر و عادلانه‌تر است.