صفحه ٤٢

مى كشيدى، خدا مزد زحماتت را در همين دنيا به تو عطا مى‌كرد؛ امّا از حالا به بعد هرچه زحمت بكشى، خدا پاداش آن را براى آخرتت ذخيره مى‌كند، مگر اين كه پاداش زحماتت را در همين دنيا بخواهى و از پاداش آخرت چشم بپوشى.
در قرآن، آياتى وجود دارد كه اين مطالب را تصديق مى‌كند.(1) به هر حال، ارتباط با عالم غيب، دخل و تصرّف در امور دنيايى و خبردادن از گذشته و حال و آينده، به هيچ وجه دليل بر اين نيست كه صاحب آن از اولياء الله باشد؛ چه رسد به اين كه با امام زمان(عليه السلام) متّحد و يكى باشد. اين نوع انحراف‌ها، از نقص معرفت ما به امامان معصوم(عليهم السلام) ناشى مى‌شود.

بى نهايتىِ مراتب معرفت به امام زمان(عليه السلام)
كسانى كه شناخت درستى از امام عصر ارواحنا فداه دارند، گويا در مسيرى بى انتها در حال حركتند.
براى اين كه اختلاف مراتب معرفت در ذهنتان تداعى شود، مثالى مى‌زنم: مرتبه انسانى كه روزى يك تا سه گناه انجام مى‌دهد، در مقايسه با مرتبه انسانى كه روزى هزاران گناه مرتكب مى‌شود، چقدر تفاوت دارد؟ مسلّم است كه اين دو شخص، در مقام و مرتبه، تفاوت بسيارى با يك ديگر دارند. انسان‌ها نيز از نظر مرتبه ايمان و قرب به خدا، با هم تفاوت دارند و اين مرتبه، در اندازه معرفت انسان به امام معصوم تأثير دارد. از اين مثال نتيجه مى‌گيريم كه هر قدر دل، نورانى‌تر باشد، لياقت معرفت امام در آن بيش‌تر است و هرقدر تيره‌تر و آلوده‌تر باشد، معرفت آن دل به امام، ضعيف‌تر خواهد بود.
شايد شما نيز كم و بيش اين حقيقت را تجربه كرده باشيد. گاهى انسان احساس

1. ر.ك: إسراء (17)، 18ـ20: «هركس با كوشش خود متاع عاجل و لذّات فانى دنيا را بطلبد، به او عطا مى‌كنيم؛ امّا طبق مشيت ازلى خويش به هر كه خواهيم عطا مى‌كنيم؛ سپس در آخرت، دوزخ را نصيبش سازيم تا با مذّمت و مردودى به آن درافتد و كسانى كه طالب آخرت باشند و در طلبش به قدر توان بكوشند، به شرط ايمان به خدا، سعيشان مقبول و مأجور خواهد بود. ما هر دو گروه [دنياطلبان و آخرت جويان]را به لطف و عطاى خويش مدد خواهيم رساند؛ كه از لطف و عطاى پروردگارت، هيچ كس محروم نخواهد ماند».را به لطف و عطاى خويش مدد خواهيم رساند؛ كه از لطف و عطاى پروردگارت، هيچ كس محروم نخواهد ماند».