همه امور پيشين مقدمه آن است: يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِى شَيْئاً؛ تا آن كه فقط مرا بپرستند و هيچ چيزى را شريك من نسازند.
آرى، در پرتو حكومت صالحان بايد عدل جهانى برقرار، و بساط ستم برچيده شود؛ دين خدا حاكميت يابد و امنيت كامل همه جا را فراگيرد تا بساط شرك از روى زمين برچيده شود و شرايط پرستش خداوند بر روى آن فراهم آيد.
2. امام زمان(عليه السلام)، در بالاترين مراتب قرب حق
حال اگر پرسيده شود كه هدف از عبادت و پرستش خدا چيست، بايد گفت: هدف عبادت، درون خودش نهفته است؛ چرا كه قوام عبادت به تقرّب است. عبادت، فعلى است كه قربةً الى اللّه انجام مى‌پذيرد و هدف و نتيجه آن، قرب است.
قرب، مقامى بسيار عالى است كه ديگر چيزى بالاتر از آن براى انسان تصوّر نمى شود؛ جوارِ خدا و همسايگى او است. در دعايى كه روزهاى ماه رجب خوانده مى‌شود، تعبير بسيار صريح و بى پرده‌اى وارد شده است كه اگر در اين دعاى شريف نيامده بود، جرأت بيان آن نيز نبود:
لاَ فَرقَ بَينَكَ وَ بَينَهَا إِلاَّ أَنَّهُم عِبَادُكَ وَ خَلقُكَ، فَتقُها وَ رَتقُها بِيَدِكَ، بَدؤُهَا مِنكَ وَعَودُهَا إِلَيكَ(1) ميان تو و ايشان، هيچ جدايى و تفاوتى نيست، جز آن كه تو، خدا و خالق ايشان، و اينان بنده و مخلوق تواند. فتق و رتق امور آن‌ها به دست تو و آغاز و انجامشان به سوى تو است.
آرى، آدمى چنان توان و قابليتى دارد كه مى‌تواند به چنين مقام اعجاب انگيزى از قرب و نزديكى به خدا برسد. طبق اين دعاى شريف كه از ناحيه مقدّس امام زمان عجل اللّه تعالى فرجه الشريف صادر شده است ، تمام چهارده معصوم(عليهم السلام) و از جمله مولايمان حضرت ولى عصر به بالاترين درجات معرفت و عبوديت پروردگار، و به تبع آن به والاترين مراتب قرب و وصول به حق نايل شده اند.
آفتاب ولایت
منشور محبّت و معرفت 1