صفحه ١٩٦

هوس هاى درونى است. اتَّبَعَ ... أَهْواءَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ 
3- شرك، ظلم به خود است. «اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْواءَهُمْ»
4- تمايلات انسان، متنوّع است. «أَهْواءَهُمْ»
5- خداوند كسانى را گمراه مى كند كه به جاى پيروى از علم و عقل، پيرو هوس هاى خود باشند. اتَّبَعَ ... أَهْواءَهُمْ ... أَضَلَّ اللَّهُ 
6- مشخصات مشرك چند چيز است:
ستمگرى: «ظَلَمُوا»
بى منطقى: «بِغَيْرِ عِلْمٍ»
گمراهى: «أَضَلَّ اللَّهُ»
بى ياورى: «ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ»
7- ستمگران هواپرست، روزى غريب وتنها خواهند ماند. اتَّبَعَ ... أَهْواءَهُمْ ... ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ 

سوره الروم، آيه 30

فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ «30»
پس با گرايش به حقّ به اين دين روى بياور، (اين) فطرت الهى است كه خداوند مردم را بر اساس آن آفريده است، براى آفرينش الهى دگرگونى نيست، اين است دين پايدار، ولى بيشتر مردم نمى دانند.

نكته ها:
در آيات قبل خوانديم كه همه ى هستى در برابر خدا فروتن است، «كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ» و آغاز و انجام هستى و مَثَل اعلى و عزّت و حكمت از اوست، و شرك چيزى جز خيال و ظلم نيست، اين آيه مى فرمايد: پس روى خود را خالصانه متوجّه دين كن.
فطرت در لغت به معناى خلقت و شكافتن پرده ى عدم و آفرينش يك موجود است. گويا