صفحه ٣٠٢

پيام ها:
1- براى محو شرك، بايد از قدرت لايزال الهى و آفرينش آسمان ها و زمين سخن گفت. «خَلَقَ- اسْتَوى - ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ»
2- آفرينش و مديريّت هستى، از يكديگر جدا نيست. «خَلَقَ- اسْتَوى »
3- عرش، مركز تدبير و اداره ى جهان است. «اسْتَوى  عَلَى الْعَرْشِ»
4- يكى از راه هاى انذار اين است كه تكيه گاه ها و دلبستگى هاى مادّى و غير الهى، ميان تهى و بى اثر معرّفى شوند. لِتُنْذِرَ ... ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ 
5- يكى از راه هاى انذار، يادآورى نعمت هاست. خَلَقَ ... أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ 

         اين همه نقش عجب بر در و ديوار وجود             هر كه فكرت نكند نقش بود بر ديوار

6- انسان در فطرت خود حقايقى را مى يابد، ليكن بايد با تذكّر و يادآورى، او را غفلت زدايى نمود. «تَتَذَكَّرُونَ»

سوره السجده، آيه 5

يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ «5»
 (خداوند) امر (اين جهان) را از آسمان به سوى زمين تدبير مى كند، سپس در روزى كه مقدار آن هزار سال از سال هايى است كه مى شمريد، (نظام اين عالم برچيده مى شود و) به سوى او بالا مى رود.

نكته ها:
سؤال: در آيه 4 سوره ى معارج مى خوانيم: ملائكه و روح در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است، به سوى او عروج مى كنند؛ اين آيه مى فرمايد: مقدار آن روز، هزار سال است؟
پاسخ: الف: در حديث مى خوانيم: قيامت پنجاه موقف دارد و هر موقفى معادل هزار سال