فِي آياتِنا»
2- دشمن براى از بين بردن حقّ، همواره تلاش مى كند. «يَسْعَوْنَ فِي آياتِنا»
سوره سبأ، آيه 39
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْ ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ «39»
بگو: بدون شك، پروردگارم براى هر كس از بندگانش كه بخواهد روزى را گشايش مى دهد، و يا براى او تنگ (و محدود) مى گرداند و هر چه را (در راه او) انفاق كرديد پس او (عوضش را) جايگزين مى كند و او بهترين روزى دهندگان است.
نكته ها:
شخصى از امام صادق عليه السلام پرسيد: اگر خداوند جاى آنچه را انفاق شده پر مى كند، پس چرا من هر چه انفاق مى كنم جايگزينش نمى رسد؟! حضرت فرمود: «اگر مال حلال باشد و براى مصرف حلال انفاق شود حتماً جبران مى شود». «1»
علاوه بر اين ممكن است جبران آن در آخرت باشد يا از طريق دفع بلا يا رسيدن عوض آن به نسل بعدى در همين دنيا و يا از طريق غير مال جبران شود.
كلمه «يَقْدِرُ» از «قدر» هم به معناى اندازه گيرى است و هم به معناى سخت گيرى. «2» ولى در اينجا به قرينه كلمه «يَبْسُطُ» به معناى سخت گيرى است.
در آيه 36 نيز مسأله ى گشايش و تنگى رزق مطرح شد ليكن مخاطب آن كفّار و مخاطب اين آيه مؤمنان هستند.
تاجرى كه مى بيند سرمايه اش در معرض تلف شدن است، حاضر است جنس خود را ارزان يا نسيه بفروشد و اگر مشترى خوبى برايش پيدا شد و نفروخت، كم عقل است. عمر ما هم سرمايه اى است كه در معرض تلف شدن است و خداوند آن را به بهاى گران مى خرد، معامله