پيشين، صداقت پيامبر را تأييد كرده و بر آن گواهى مى دهد. «شَهِيداً»
3- خداوند، به همه چيز آگاه است، پس لجاجت و بهانه تراشى چرا؟! يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ ...
4- رها كردن ايمان و معنويّت و دلبستگى به غير او، قدم گذاردن در راه كفر، باطل، پوچى و انحراف مى باشد كه سرانجامش خسارت واقعى است. آمَنُوا بِالْباطِلِ ... هُمُ الْخاسِرُونَ
5- كافران، زيانكاران واقعى اند. «كَفَرُوا بِاللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ»
سوره العنكبوت، آيه 53 - 54
وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ لَوْ لا أَجَلٌ مُسَمًّى لَجاءَهُمُ الْعَذابُ وَ لَيَأْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ «53»
آنان با عجله از تو عذاب (الهى را) مى خواهند و اگر مهلت معيّن (براى آنان مقرّر) نبود، قطعاً عذاب به سراغشان مى آمد، (ولى بدانند) عذاب ناگهانى به سراغشان خواهد آمد در حالى كه از آن غافلند.
يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ «54»
آنان از تو عذاب فورى مى خواهند و حال آن كه جهنم بر كافران احاطه دارد.
نكته ها:
در قرآن چندين بار آمده است: كفّارى كه به عذاب الهى تهديد مى شدند، به خاطر ناباورى يا استهزا، پيوسته از پيامبرشان عذاب فورى تقاضا مى كردند؛ از اين عجله ى كفّار در همه ى موارد انتقاد شده است.
در تأخير عذاب و قهر الهى بركاتى است از جمله:
الف: فرصتى است براى توبه.
ب: پيدايش فرزندان صالح از پدران منحرف.
ج: آزمايش مردم در ديندارى و مقاومت.