سوره يس، آيه 30
يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ «30»
اى دريغ بر بندگان! كه هيچ پيامبرى بر آنان نيامد مگر آن كه او را به استهزا گرفتند.
پيام ها:
1- انسانى كه با موضع گيرى حقّ، مى تواند فريادگر حقّ باشد و با پيروى از انبيا سعادتمند شود، «جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ» چگونه با لجاجت خود را مورد قهر قرار مى دهد؟ يا حَسْرَةً ...
2- لجاجت، كور كردن زمينه هاى رشد و قرب و مقدّمه ى حسرت هاست. «يا حَسْرَةً»
3- آگاهى از حوادث تلخ تاريخ، انسان را بيمه مى كند. يا حَسْرَةً ... ما يَأْتِيهِمْ
4- استهزاى انبيا، شيوه دائمى كفّار در طول تاريخ بوده است. «كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ»
5- تمام انبيا مورد استهزا قرار گرفتند. «مِنْ رَسُولٍ» (پس مبلّغان دينى در انتظار زخم زبان ديگران باشند.)
سوره يس، آيه 31 -32
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ «31»
آيا نديدند چه بسيار نسل هايى را كه قبل از آنان هلاك كرديم و آنان به سوى اين كفّار بر نمى گردند؟
وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ «32»
و نيستند آنان مگر اين كه همگان نزد ما حاضر مى شوند.
نكته ها:
كلمه ى «قرن» به گفته تفسير نمونه، هم به زمان طولانى گفته مى شود و هم به مردمى كه در يك زمان زندگى مى كنند.