صفحه ٢٤٠

گوشه اى از نصايح لقمان 
* اگر در كودكى خود را ادب كنى، در بزرگى از آن بهره مند مى شوى.
* از كسالت و تنبلى بپرهيز، بخشى از عمرت را براى آموزش قرار بده و با افراد لجوج، گفتگو و جدل نكن.
* با فقها مجادله مكن، با فاسق رفيق مشو، فاسق را به برادرى مگير و با افراد متّهم، همنشين مشو.
* تنها از خدا بترس و به او اميدوار باش. بيم و اميد نسبت به خدا در قلب تو يكسان باشد.
* بر دنيا تكيه نكن و دل مبند و دنيا را به منزله ى پلى در نظر بگير.
* بدان كه در قيامت از تو درباره ى چهار چيز مى پرسند: از جوانى كه در چه راهى صرف كردى، از عمرت كه در چه فنا كردى، از مال و دارايى ات كه از چه راهى بدست آوردى و آن را در چه راهى مصرف كردى.
* به آنچه در دست مردم است چشم مدوز و با همه ى مردم با حسن خلق برخورد كن.
* با همسفران زياد مشورت كن و توشه ى سفر خود را بين آنها تقسيم كن.
* اگر با تو مشورت كردند، دلسوزى خود را خالصانه به آنها اعلام كن. اگر از تو كمك و قرضى درخواست كردند، مساعدت كن و به سخن كسى كه سنّ او بيشتر از توست، گوش فراده.
* نمازت را در اوّل وقت بخوان، نماز را حتّى در سخت ترين شرايط به جماعت بخوان. «1»
* اگر در نماز بودى، قلب خود را حفظ كن.
* اگر در حال غذا خوردن بودى، حلق خود را حفظ كن.
* اگر در ميان مردم هستى، زبان خود را حفظ كن.
* هرگز خدا و مرگ را فراموش مكن؛ امّا احسانى كه به مردم مى كنى يا بدى كه ديگران در حقّ تو مى كنند فراموش كن. «2»