صفحه ٢٥

سوره القصص، آيه 12

وَ حَرَّمْنا عَلَيْهِ الْمَراضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى  أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَ هُمْ لَهُ ناصِحُونَ «12»
و ما (به دهان گرفتن سينه ى) زنان شيرده را از پيش بر او ممنوع كرديم، پس (خواهر موسى كه مأموران را در جستجوى دايه ديد) گفت: آيا مى خواهيد شما را بر خانواده اى راهنمايى كنم كه سرپرستى او را براى شما بپذيرند و براى او خيرخواه باشند؟

نكته ها:
 «مراضع» جمع «مرضع»، يعنى زنان شيرده و دايه.
پيام ها:
1- اگر خداوند نخواهد، تشكيلات عريض و طويلى همچون دستگاه فرعون نيز از تأمين غذاى يك كودك عاجز مى ماند. «حَرَّمْنا»
2- ابتدايى ترين كارها مثل مكيدن نوزاد نيز با اراده ى الهى است و اگر او نخواهد، اتّفاق نخواهد افتاد. «حَرَّمْنا»
3- رضاع و سپردن نوزاد به دايه براى شيردادن، سابقه اى تاريخى و طولانى دارد.  «الْمَراضِعَ»
4- وقتى سر انسان متكبّر به سنگ خورد، راهنمايى و پيشنهاد ديگران، حتّى يك فرد ناشناس را نيز به راحتى مى پذيرد. «فَقالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ»
5- پيشنهادات خود را در رابطه با چيزى كه حساسيّت برانگيز است، به طور عادّى مطرح كنيم. «هَلْ أَدُلُّكُمْ»
6- در برابر دشمن بايد زيرك بود. (خواهر موسى، نامى از مادر به ميان نياورد و نگفت: «على امه»، بلكه آن را به صورت ناشناس ذكر كرد.) «عَلى  أَهْلِ بَيْتٍ»
7- نيازمندى هاى نوزاد، منحصر در غذا نيست، بلكه او به خانواده و كانون محبّت نيز احتياج دارد؛ لذا خواهر موسى سخن از سرپرستى همه جانبه كرد، نه تنها