صفحه ١٦٢

پيام ها:
1- سختى ها و تلخى هاى هجرت را با نداى محبّت آميز الهى تحمّل كنيم كه خداوند به اين مؤمنان، عنايت خاص دارد. «يا عِبادِيَ»
2- در انتخاب مسكن، محور را توفيق عبادت قرار دهيم. «إِنَّ أَرْضِي واسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ»
3- بندگى خدا بايد مستمرّ باشد. يا عِبادِيَ ... فَاعْبُدُونِ (شما كه بنده هستيد، بازهم بندگى كنيد تا به درجات والاترى برسيد.)
4- هجرتى ارزش دارد كه در سايه ى ايمان باشد. «الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي واسِعَةٌ»
5- سير و سفر بايد هدفدار باشد. «إِنَّ أَرْضِي واسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ»
6- براى حفظ دين و نجات از طاغوت ها هجرت كنيم. «أَرْضِي واسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ»
7- كنده شدن از زمين، مقدّمه ى كنده شدن از انواع وابستگى ها و دل بستن به خداست. «واسِعَةٌ فَإِيَّايَ»
8- كسانى كه به خاطر وابستگى به مكان يا منطقه اى، منحرف مى شوند، عذرشان پذيرفته نيست، زيرا همواره در زمين، فضايى مناسب براى انجام تكاليف دينى هست. «أَرْضِي واسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ»

سوره العنكبوت، آيه 57

كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ «57»
هر نفسى، چشنده ى مرگ است؛ سپس به سوى ما باز گردانده مى شويد.

نكته ها:
شايد اين آيه در ارتباط با آيه قبل باشد كه اگر در هجرت مرگ انسان فرارسد، در آن صورت تكليف چيست؟
اين آيه پاسخ مى دهد، آنجا كه هجرت لازم است از مرگ نترسيد، زيرا مرگ سرنوشت حتمى همه است؛ ولى پايان كار نيست، به سوى ما مى آييد و ما پاداش هجرت و مرگ در