صفحه ٢٣٤

سوره لقمان، آيه 7

وَ إِذا تُتْلى  عَلَيْهِ آياتُنا وَلَّى مُسْتَكْبِراً كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلِيمٍ «7»
و هرگاه آيات ما بر او خوانده شود، مستكبرانه روى برگرداند، چنان كه گويى آن را نشنيده، گويا در گوش هاى او سنگينى است، پس او را به عذابى دردناك بشارت ده.

نكته ها:
كلمه ى «وقر»، به معناى سنگينى است. به افراد با شخصيّت و سنگين نيز باوقار مى گويند.
از اين آيه استفاده مى شود كه افراد متكبّر، حتّى حاضر به شنيدن سخن حقّ نمى باشند. چه رسد به آنكه آن را بشنوند و در آن انديشه كنند و اگر منطقى نبود نپذيرند.
پيام ها:
1- شنيدن سخنان لهو و باطل، آمادگى پذيرش حقّ را از انسان سلب مى كند. لَهْوَ الْحَدِيثِ ... وَلَّى مُسْتَكْبِراً
2- برخى افراد، از هر زبانى آيات الهى را بشنوند، باز هم زير بار نمى روند. «وَ إِذا تُتْلى  عَلَيْهِ آياتُنا وَلَّى مُسْتَكْبِراً»

         گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ى من             آنچه البتّه به جايى نرسد فرياد است 

3- روحيه ى استكبارى، مانع پذيرش حقّ و حقيقت است. «وَلَّى مُسْتَكْبِراً»
4- گوش ندادن به سخن حقّ، نشانه ى استكبار است. «مُسْتَكْبِراً كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها»
5- آن كه طالب سخنان باطل باشد، آمادگى شنيدن قرآن را ندارد. يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ ... إِذا تُتْلى  عَلَيْهِ ... لَمْ يَسْمَعْها
6- مستكبران، سزاوار تحقير هستند. «كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْراً»
7- يكى از شيوه هاى تبليغى و تربيتى قرآن، استفاده از مثال و تمثيل است. كَأَنْ ...كَأَنْ ...