صفحه ٥٤٢

أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ»
2- مَركب و وسيله نقليه كه از ضروريّات زندگى بشر است، يك نعمت ويژه و نشانه اى از لطف و تدبير الهى است. «خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ»
3- دست خدا در قهر و غضب باز است. به خود مغرور نشويم. «إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ»
4- اگر قهر خدا سرازير شود احدى فريادرس نيست. پس نبايد احساس امنيّت صد در صد داشته باشيم. «إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِيخَ لَهُمْ»
5- هرگز نجات خود را در سايه ى عوامل مادّى نپنداريم. «رَحْمَةً مِنَّا»
6- هر كس اجلى دارد و زندگى ما محدود است. «مَتاعاً إِلى  حِينٍ»

سوره يس، آيه 45 - 46

وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ «45»
و هرگاه به آنان گفته شود از (مجازات دنيا) كه پيش روى شماست و از (مجازات آخرت) كه به دنبال شماست پروا كنيد تا شايد مورد رحمت قرار گيريد (اعراض مى كنند).
وَ ما تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ «46»
و هيچ نشانه اى از نشانه هاى پروردگارشان براى آنان نمى آيد مگر آن كه از آنها روى گردانند.

نكته ها:
در آيات قبل به نعمت هاى الهى اشاره شد كه اگر دقّت كنند همه آنها نشانه اى از قدرت و حكمت و لطف اوست. در اين آيات مى فرمايد: لجاجت آنان به قدرى است كه نه از نشانه ها درس مى گيرند و نه به موعظه ها گوش مى دهند كه به آنها گفته مى شود: از انجام كارهايى كه عقوبت دنيا و عذاب آخرت را به دنبال دارد بپرهيزيد، تا خداوند گذشته شما را ببخشد و شما را مورد لطف خود قرار دهد.