صفحه ٥٢٧

كفّار گفتند: شما جز بشرى مثل ما نيستيد و خداى رحمان چيزى (بر شما) نازل نكرده است، شما جز دروغ نمى گوييد.
قالُوا رَبُّنا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ «16»
پيامبران گفتند: پروردگار ما مى داند كه ما به سوى شما فرستاده شده ايم.
وَ ما عَلَيْنا إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ «17»
و بر ما، جز تبليغ آشكار و روشن، وظيفه ى ديگرى نيست.

نكته ها:
برخى انسان ها به وجود خدا اعتقاد دارند، ولى مسأله ى نبوّت را نمى پذيرند و مى گويند خداوند به ما عقل داده و نيازى به وحى نداريم. اين اعتقاد ناشى از عدم شناخت صحيح خداست، چنانكه در آيه اى ديگر مى فرمايد: «وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قالُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى  بَشَرٍ مِنْ شَيْ ءٍ» «1»
پيام ها:
1- گاهى بايد دعوت به حقّ و امر به معروف به صورت گروهى باشد. أَرْسَلْنا ... اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ 
2- لجاجت، درد بى درمان است. (حتى انبيا را تكذيب كردند.) «فَكَذَّبُوهُما»
3- با تكذيب دشمن، دست از كار و هدف نكشيد، نفرات خود را تقويت كنيد. «فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ»
4- گاهى چند پيامبر، هم زمان به سوى يك قوم اعزام مى شدند. اثْنَيْنِ ... بِثالِثٍ 
5- تعداد مبلّغان، به نياز جامعه بستگى دارد. «أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ»
6- در مديريّت، وقتى كسى را به مأموريّتى مى فرستيد رهايش نكنيد و او را تأييد