صفحه ١٩١

آن هيچ بيمارى و نارحتى در بدن آنها رخ نمى دهد و اين است معناى «سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً». «1»

نعمت هاى بهشتى
ميان نعمت هاى بهشتى با نعمت هاى دنيا تفاوت هاى بسيارى وجود دارد، كه در اينجا به گوشه اى از آنان اشاره مى كنيم:
بسيار زيادند: «فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ» «2»
موسمى و فصلى نيستند: «لا مَقْطُوعَةٍ» «3»
در بهره گيرى از آنها هيچ منعى وجود ندارد. «وَ لا مَمْنُوعَةٍ» «4»
بهشتيان در استفاده از آنها حس انتخاب دارند. «مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ» «5»
براى هر نوع اشتهايى، نعمتى موجود است: «مِمَّا يَشْتَهُونَ» «6»
استفاده از آنها آفات و عوارضى به دنبال ندارد: «لا يُصَدَّعُونَ» «7»
بهره گيرى از آنها بدون زحمت است. «وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلًا» «8»
هرچه بخواهيد، خادمان برايتان فراهم مى كنند: «وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ»
خادمان بهشتى هم زيبا هستند: «لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً»، هم پير نمى شوند: «مُخَلَّدُونَ»
كاميابى در كمال آرامش است: «عَلَى الْأَرائِكِ مُتَّكِؤُنَ» «9»
در بهشت حسادت و رقابت در آنجا راهى ندارد. «نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ» «10»*
نعمت ها با رضا و سلام پروردگار همراه است: «وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ» «11»، «سَلامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ» «12»
ذريّه مؤمن به آنها مى پيوندند و كامياب مى شوند: «أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ» «13»