صفحه ١٨٨

فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً «11» وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً «12» مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَى الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً «13» وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلًا «14» وَ يُطافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَكْوابٍ كانَتْ قَوارِيرَا «15» قَوارِيرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْدِيراً «16» وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا «17» عَيْناً فِيها تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا «18»
پس خداوند آنان را از شرّ آن روز مصون دارد و آنان را با شادى و سُرورى بس بزرگ روبرو كند. و به سبب صبرى كه كردند، بهشتى بزرگ و پوششى از حرير پاداششان دهد. در حالى كه در آن بر تخت ها تكيه زده اند، در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى. و سايه هاى درختان بر سرشان نزديك و خوشه هاى ميوه در دسترس آنان. بر دور آنان ظرف هاى نقره فام و تنگ هاى بلورين گردانده شود.
بلورهايى از نقره كه در اندازه هايى (معيّن و متفاوت) اندازه گيرى كرده اند. در آن بهشت، جامى نوشانده مى شوند كه با زنجبيل آميخته است. چشمه اى در آنجا است كه سلسبيل ناميده مى شود.

نكته ها:
 «نَضْرَةً» به معناى زيبايى و شادابى است. چنانكه در جاى ديگر مى خوانيم: «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ» «1» «ارائك» جمع «اريكة» به معناى تخت زينت داده شده است.
 «زمهرير» به معناى سرماى شديد و «قطوف» جمع «قطف»، به معناى چيدن است.
 «تذليل» در معناى رام كردن و در اختيار گذراندن است.
 «أَكْوابٍ» جمع «كوب» به معناى كاسه و «قوارير» جمع «قارورة» به معناى شيشه و «سلسبيل» نام چشمه اى در بهشت است.
امام باقر عليه السلام ذيل آيه «جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا» فرمود: پاداش ابرار به خاطر صبرى است كه در برابر فقر و مصيبت هاى دنيا داشتند. «2» چنانكه حضرت على عليه السلام فرمود: «صبرت و