سوره قيامت
سیمای سوره
اين سوره چهل آيه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام آن برگرفته از آيه اول است و به معناى رستاخيز مى باشد.
محور مطالب اين سوره چنانكه از نامش پيداست، موضوع معاد و روز قيامت مى باشد. ابتدا حوادث سخت و سهمگين پايان اين جهان مطرح شده و سپس چهره هاى شادمان و غمگين نيكوكاران و بدكاران آمده است.
ادامه سوره، حالات انسان در هنگام جان دادن و مرگ را بيان كرده و با اشاره اى به آفرينش انسان از قطره اى آب پست، كه نشانه قدرت خداوند بر آفرينش دوباره انسان است، پايان مى يابد.
البتّه چهار آيه ميانى سوره، در مورد قرآن و نحوه نزول و قرائت آن است.
در روايات براى كسى كه به قرائت اين سوره مداومت داشته و نسبت به آن عامل باشد، عبور بر صراط و حضور در قيامت با چهره اى بشّاش و خندان تضمين شده است.