عجز و ناتوانى بشر را به رخ او مى كشد كه اين انسان با تكيه بر كدام لشگر و با چه حمايتى اين همه در برابر خداوند، لجاجت از خود نشان مى دهد. گويا مشركان از ناحيه بت ها براى خود نيروئى احساس مى كردند.
«غُرُورٍ» به معناى فريب دهنده و «غُرُورٍ» به معناى فريب است.
ابزارهاى غرور متفاوتند و عامل آن شيطان است: «لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ» «1»* آرزوهاى طولانى و وعده هاى اغفال گران وسيله غرورند.
در اينجا به عوامل بدبختى انسان اشاره شده است: غرور، لجاجت، سركشى و فرار از حق.
«عُتُوٍّ» به معناى استكبار و تجاوز از حق و «نُفُورٍ» به معناى اظهار تنفّر و گريز از حق است.
لجاجت، زمينه سركشى وطغيان است و سركشى، زمينه نفرت و فاصله گرفتن از حق.
تنها خداوند روزى رسان است. هم در دنيا روزى مى دهد: «خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ» «2» هم در برزخ روزى مى دهد: «بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» «3» هم در قيامت روزى مى دهد. «يُرْزَقُونَ فِيها بِغَيْرِ حِسابٍ» «4»
پيام ها:
1- فرد مغرور را بايد به ضعف ها و ناتوانى هايش متوجّه نمود. أَمَّنْ هذَا الَّذِي ...
2- از ابزارهاى غرور، داشتن لشگر و سپاه است. جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ ... إِلَّا فِي غُرُورٍ
3- كافران با تكيه بر قدرت هاى پوشالى، گرفتار غرور و فريب مى شوند. جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ ... إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
4- خداوند مجبور نيست كه رزق دهد، بلكه مى تواند رزق دادن را قطع كند.