صفحه ١١٨

است و يا پاسخ به سؤالاتى كه ممكن است پيش آيد و يا موضع گيرى در برابر توهّمات و پندارها و توقّعات نابجاست.
يكى از راههاى دعوت به اخلاص آن است كه انسان فكر كند چه كسى مى تواند بلاها را از او دفع كند: «لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ»
پيامبران الهى مردم را به سوى خدا دعوت مى كردند و براى خود امتياز خاصى قائل نبودند.
 «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» «1»* همانا من بشرى همانند شما هستم.
 «ما أَدْرِي ما يُفْعَلُ بِي» «2» نمى دانم بر سر من چه خواهد آمد.
 «لا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزائِنُ اللَّهِ» «3»* گنج الهى نزد من نيست.
 «لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ» در برابر خدا، كسى نمى تواند مرا حفظ كند.

پيام ها:
1- همه در برابر قانون الهى يكسانند و هيچ كس مصونيت ويژه ندارد. «قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ»
2- نه تنها مالك سود و زيان شما نيستم بلكه به هنگام خطر، مالك دفع بلا از خودم هم نيستم. «لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ»
3- پيامبر نيز اگر خلاف كند از قهر الهى مصون نمى ماند. «لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ»
4- تنها راه نجات از قهر الهى، انجام وظيفه و رسالت است. إِلَّا بَلاغاً ... وَ رِسالاتِهِ
5- پيامبر معصوم است، زيرا مخالفت با او در رديف مخالفت با خدا قرار گرفته است. «وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»