رَأَى فِي النَّوْمِ حَقٌّ وَ أَنَّهُ مِنَ الْمَلَكِ قَالَ يُوَفَّقُ لِذَلِكَ حَتَّى يَعْرِفَهُ لَقَدْ خَتَمَ اللَّهُ بِكِتَابِكُمُ الْكُتُبَ وَ خَتَمَ بِنَبِيِّكُمُ الْأَنْبِيَاءَ
بَابُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَا تَقُومُ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ إِلَّا بِإِمَامٍ
1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ عَنِ الْعَبْدِ الصَّالِحِ علیه السلام قَالَ إِنَّ الْحُجَّةَ لَا تَقُومُ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ إِلَّا بِإِمَامٍ حَتَّى يُعْرَفَ.
2- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا علیه السلام يَقُولُ إِنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ إِنَّ الْحُجَّةَ لَا تَقُومُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى خَلْقِهِ إِلَّا بِإِمَامٍ حَتَّى يُعْرَفَ.
(440) 3- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَبَّادِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام قَالَ إِنَّ الْحُجَّةَ لَا تَقُومُ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ إِلَّا بِإِمَامٍ حَتَّى يُعْرَفَ.
4- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَرْقِيِّ عَنْ خَلَفِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ
خدا با فرستادن قرآن شما بكتب آسمانى پايان داد و با فرستادن پيغمبر شما به پيغمبران (پس دانستن علامات نبوت و رسالت براى شما لزومى ندارد).
توضيح - مجلسى(ره) گويد فرق بين نبى و امام و استنباطش از اين اخبار مشكل است و نيز جمع بين تمام اخبار كه بيشتر آنها را در كتاب بحار آورده ايم در نهايت اشكالست.
در اينكه حجت خدا بر خلقش بر پا نشود مگر بوجود امام
1- امام هفتم عليه السلام فرمود: حجت خدا بر خلقش بر پا نگردد جز بوجود امام تا شناخته شود.
شرح - خدا در قيامت نتواند بمردم بگويد چرا چنين كرديد و چرا چنان نكرديد، مگر اينكه در دنيا براى آنها امام و پيشوائى فرستاده باشد كه با نصوص و معجزات امامت او براى مردم ثابت شده باشد و وظايف مردم را به آنها رسانده باشد، خدا و دين را براى آنها معرفى كرده باشد و در بعضى از نسخ كافى بجاى حتى حى است بنابر آن يعنى جز بوجود امام زنده ايكه شناخته شود.
2- امام رضا(ع) از قول امام صادق عليه السلام فرمود: حجت خدا بر خلقش تمام نشود مگر بوجود امام تا شناخته شود.
3- امام رضا فرمود: حجت خدا بر خلقش تمام نگردد جز بوجود امام تا شناخته شود.
4-امام صادق عليه السلام فرمود: حجت خدا پيش از خلق بوده و با خلق مى باشد و بعد از خلق