نیست، بلکه بیشتر به خاطر بغى و ظلم و انحراف از حق و اعمال نظرهاى شخصى است. اگر مردم، به خصوص دانشمندان، تعصّب و کینه توزى و تنگ نظرى ها و منافع شخصى و تجاوز از حدود و حقوق خود را کنار بگذارند و با واقع بینى و روح عدالتخواهى احکام خدا را بررسى کنند جادّه حق بسیار روشن خواهد بود و اختلافات به سرعت حل مى شود.
هنگامى که دستورهاى مذاهب را بررسى کنیم مى بینیم همه یک هدف را تعقیب مى کنند و همه براى سعادت انسان آمده اند اگرچه با گذشت زمان تکامل یافته اند. در واقع ادیان آسمانى همچون دانه هاى باران هستند که از آسمان نازل مى شود. دانه هاى باران همه حیاتبخش هستند ولى هنگامى که روى زمین هاى آلوده مى ریزند که یکى شور است و دیگرى تلخ، به رنگ ها و طعم هاى مختلف درمى آیند. این اختلافات مربوط به باران نیست، بلکه مربوط به زمین هاى آلوده است منتها روى اصل تکامل آخرین آنها کامل ترین آنهاست.(1)
***