چه کسى به خیر و شر آگاه است
66. وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَاللهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
بسا چیزى را خوش نداشته باشید، حال آنکه خیر شما در آن است. یا چیزى را دوست داشته باشید، حال آنکه شرّ شما در آن است. و خدا مى داند و شما نمى دانید. (بقره/216)
تفسیر
پروردگار جهان با این لحن قاطع مى گوید که افراد بشر نباید تشخیص خودشان را در مسائل مربوط به سرنوشتشان حاکم سازند، چرا که علم آنها از هر نظر محدود و ناچیز است و معلوماتشان در برابر مجهولات همچون قطره اى در برابر دریاست، همان گونه که در قوانین تکوینى خداوند از اسرار آفرینش همه اشیا باخبر نیستند و گاه چیزى را بى خاصیّت مى شمرند در حالى که پیشرفت علوم فواید مهمّ آن را آشکار مى سازد همچنین در قوانین تشریعى بسیارى از مصالح و مفاسد را