گناهى که بخشوده نمى شود
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِافْتَدَى بِهِ أُوْلَـئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِینَ
کسانى که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، اگرچه روى زمین پر از طلا باشد و آن را به عنوان فدیه (و کفّاره اعمال بد خویش) بپردازند، هرگز از هیچ یک آنها قبول نخواهد شد و براى آنان مجازاتى دردناک است و یاورانى ندارند. (آل عمران/91)
تفسیر
روشن است که کفر تمام اعمال نیک انسان را بر باد مى دهد و اگر تمام روى زمین پر از طلا باشد و در راه خدا انفاق کنند پذیرفته نخواهد شد و صد البتّه اگر چنین چیزى در قیامت در اختیارشان باشد و بدهند پذیرفته نیست.
بدیهى است منظور از این تعبیر (تمام روى زمین پر از طلا باشد