رشد در پرتو انفاق
91. مَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِى سَبِیلِ اللهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِى کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ
کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند بذرى هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه یکصد دانه باشد. (بقره/261)
تفسیر
مسأله انفاق یکى از مهم ترین مسائلى است که اسلام روى آن تأکید دارد و قرآن مجید تأکید فراوان روى آن کرده است که آیه فوق نخستین آیه از مجموعه آیات است.
تشبیه افراد انفاق کننده به دانه هاى پربرکت تشبیه جالب و عمیقى است. گویا قرآن مى خواهد بگوید عمل هر انسانى پرتوى از وجود اوست و هر قدر عمل گسترش یابد وجود انسان در حقیقت توسعه یافته است.
به تعبیر دیگر قرآن عمل انسان را از وجود او جدا نمى داند و هر