شفاعت بهانه اى براى تکامل
84. مَنْ ذَا الَّذِى یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ
کیست که در نزد او جز به فرمان او شفاعت کند؟ (بقره/255)
تفسیر
شفاعت عبارت است از کمک کردن یک موجود قوى به موجود ضعیف تر تا بتواند به آسانى مراحل رشد خود را با موفّقیّت طى کند.
البتّه معمولاً این کلمه (شفاعت) در مورد شفاعت از گناهکاران به کار مى رود، امّا مفهوم شفاعت به معناى وسیع تر تمام عوامل و انگیزه ها و اسباب عالم هستى را شامل مى شود؛ مثلاً زمین و آب و هوا و نور آفتاب چهار عامل اند که دانه گیاه را در رسیدن به مرحله یک درخت یا گیاه کامل شفاعت و هدایت مى کند. اگر شفاعت را در این آیه به معناى وسیع بگیریم نتیجه این مى شود که وجود عوامل و اسباب مختلف عالم هستى هرگز مالکیّت مطلقه خداوند را محدود نمى کند و چیزى از آن نمى کاهد، زیرا تأثیر همه این اسباب به فرمان اوست و در حقیقت نشانه اى از قیّومیّت و مالکیّت اوست.